Kajian ini merupakan satu usaha untuk menganalisis cara-cara pembentukan istilah dalam bidang saintifik. Proses pembentukan istilah ialah seperti proses pemantapan, penterjemahan, penyerapan, penyesuaian ejaan imbuhan asing, gabungan penterjemahan dan penyerapan serta perekaciptaan memainkan peranan penting bagi menentukan istilah yang sesuai untuk diguna pakai dalam bidang saintifik. Objektif kajian ini ialah untuk mengenal pasti cara pembentukan dan memanfaatkan istilah dalam bidang saintifik, untuk mengenal pasti dan menyenaraikan perbezaan ejaan istilah saintifik dalam bahasa Melayu dengan bahasa Inggeris dan menyenaraikan permasalahan dalam bidang saintifik. Antara kaedah yang digunakan dalam kajian ini, yang pertama ialah kaedah kepustakaan iaitu dengan merujuk kepada buku-buku yang terdapat di Perpustakaan Sultan Abdul Samad, UPM Serdang. Kaedah yang kedua ialah dengan merujuk kepada sumber atau maklumat yang terdapat di dalam internet. Kesimpulannya, kajian ini mengambil sikap terbuka, khususnya dalam pemasukan istilah-istilah asing. Sungguhpun sikap ini membawa kesegaran kepada bahasa Melayu dalam pertumbuhannya, kita hendaklah mengawasi supaya bentuk-bentuk yang tidak perlu itu tidak turut dibawa masuk. Sesuatu yang tidak perlu akan mengkucar-kacirkan bahasa Melayu. Dalam bidang bahasa, unsur-unsur yang tidak perlu bukan sahaja mengkucar-kacirkan bahasa Melayu dari segi peraturan nahu dan perbendaharaan kata, tetapi membebankan para penggunanya.
